✨ Dzisiaj Zaproszę Mamę Do Stołu

Witam po raz kolejny! Dzisiaj zaproszę Was do Technikum Logistycznego! Obecnie słowo,,logistyka'' odmieniane jest chyba przez wszystkie przypadki.

Podobnie, tak jak z zeszłym roku mam dla Was świąteczny prezent! Chcę, byście w tym roku także kolędowali przy wigilijnym stole. W sumie nagrałam dla Was 10 najpiękniejszych polskich kolęd. Wystarczy włączyć filmy dostępne na moim kanale YouTube. Wszystkie nagrania są z tekstem. Jeśli jednak wolelibyście słuchać bez wyświetlania filmów, przygotowałam dla Was ŚPIEWNIK KOLĘDOWY do wydrukowania. W tym roku dołożyłam także nuty 3 kolęd na dzwonki, byście mogli wspólnie z dzieckiem świątecznie muzykować w domu. Wszystko to ZA DARMO 🙂 Pobierz śpiewnik kolędowy za darmo Nagrania kolęd w wersji fortepianowej na moim kanale YouTube, a wśród nich: Wśród nocnej ciszy Jezus malusieńki Anioł pasterzom mówiłGdy śliczna PannaPrzybieżeli do BetlejemLulajże, JezuniuMizerna, cichaBóg się rodziTryiumfy Króla Niebieskiego – NOWA KOLĘDA!Cicha noc – NOWA KOLĘDA! Śpiewanie przy rodzinnym stole podczas świątecznych spotkań to piękna polska tradycja. Wspólne muzykowanie jednoczy i zbliża. Nieważne czy potraficie śpiewać czy nie. Spróbujcie choć raz, a sami zobaczycie, że będziecie chcieli to powtarzać co roku! Jeśli podoba Wam się ta inicjatywa, udostępnijcie tę stronę w swoich social mediach i oznaczcie mnie, bym mogła Wam podziękować 🙂 Życzę Wam pięknych, rozśpiewanych Świat Bożego Narodzenia!

24 czerwca odeszła od nas moja Mama. Straciliśmy z bratem nie tylko Mamę, ale najlepszego przyjaciela. Msza żałobna odbędzie się we wtorek 9 lipca o godz. 10.15 w kościele pw. św. Jozefata (Powązkowska 90). Po mszy odprowadzimy Mamę do grobu rodzinnego na Cmentarz Powązki Wojskowe w Warszawie, gdzie spocznie obok mojego Taty.

^{Pewnie podobnie jak ja nie znasz swoich sąsiadów. Może mijacie się na korytarzu, a w windzie rzucacie pod nosem grzecznościowe „dzień dobry”. A gdyby tak zjeść z nimi obiad? Mieszkam w Warszawie. Osiedle zamknięte, strzeżone. Takie, wiecie, dla młodych małżeństw z dziećmi. Z piaskownicą i placem zabaw na patio. To jedyne miejsce, które ożywia nasze sąsiedzkie relacje (bo co tu robić, kiedy dzieciorex lepi 482543 raz babkę z piasku i rozsypuje ją, by lepić na nowo – można zagadać z rodzicem, którego dzieciorex robi to samo). Pewną wartością dodaną do mojego macierzyństwa jest to, że poznałam nieco moich sąsiadów – przynajmniej tych sztuka konwersacji Nadal jednak nie znam ludzi, z którymi mieszkam na piętrze! Mijamy się codziennie na korytarzu, razem zjeżdżamy windą rzucając sobie pod nosem „dzień dobry” i „do widzenia”. Czasem, choć z rzadka, zdarzy się ktoś, kto poza standardowymi, grzecznościowymi formułkami, zagada o pogodzie pod psem, odpowie uśmiechem na zaczepkę mojego dziecia albo rzuci, tak po prostu, „jak się masz?”.Czytaj także:Podzielmy się obowiązkami – oboje zyskamyZwykle jednak mijamy się w ciszy wpatrzeni w ekran smartfonów – doskonały powód, by nawet na siebie nie spojrzeć, choć przecież wiadomo, że w windzie nie ma za grosz zasięgu 😉 Słuchawki na uszach, wzrok utkwiony w przesuwających się obrazach na ekranie – i już, tyle wystarczy, by stworzyć swoją strefę bezpieczeństwa i gdyby tak usiąść do wspólnego stołu? Nie od dziś wiadomo, że nic tak mocno nie łączy ludzi, jak wspólne posiłki. To element scalający rodzinę, a najważniejszym meblem w wielu domach jest po prostu stół. Po całym dniu gonitwy można na spokojnie usiąść i pogadać z najbliższymi, jak minął im dzień. Jeszcze lepiej, kiedy ten posiłek wspólnie przygotujemy, bo to też może być dobra zabawa i sposób na relaks (a przede wszystkim coś innego, niż klepanie w klawiaturę i wpatrywanie się w monitor;))Dzień Sąsiada Ok, bez problemu wyobrażacie sobie taką sytuację z rodziną, ale z sąsiadami? No właśnie! Kanadyjska organizacja President’s choice postanowiła zachęcić mieszkańców tego kraju do wspólnych posiłków. Idea jest bardzo prosta – co przedstawia krótki przygotowany przez organizację spot – bohaterka ma dość mijania się z ludźmi, którzy udają, że jej nie widzą, a z którymi mieszka przez ścianę. Wystawia na środek korytarza stół, przygotowuje coś do jedzenia i zaprasza swoją lokatorkę. Do dziewczyn szybko zaczynają dołączać kolejni sąsiedzi. Każdy przynosi jakiś swój przysmak. Za chwilę stół wypełnia już cały korytarz i ugina się od jedzenia. Nagle okazuje się, że sąsiedzi mają tyle wspólnych tematów!Czytaj także:„Spieszę się”, „nie mam drobnych”… Dlaczego tak łatwo zbywamy osoby bezdomne?Myślicie, że takie rzeczy są możliwe tylko na filmie, a jeśli już w realu, to na pewno nie w Polsce? Zaskoczę Was! Takie inicjatywy są podejmowane cyklicznie już od kilku lat. W 2000 roku odbyły się pierwsze Dni Sąsiada we Francji. Inicjatywa spotkała się z takim zainteresowaniem, że szybko sąsiedzkie spotkanie zaczęto organizować w całej Europie, o czym niedawno mogliśmy przeczytać na For Her Polska. W Warszawie do integracji mieszkańców przy wspólnym stole od lat zachęcają Inicjatywy Sąsiedzkie.}

Sąsiedzi przyjeżdżają do wsi tylko latem, na zimę wyjeżdżają do miasta. A matka zostaje sama, w czterech ścianach solidnego domu, pod wycie zimnego wiatru. Światła są tu często wyłączone, więc nie można też oglądać telewizji. Dom został sprzedany, moja matka została zabrana. Od pierwszego dnia zaczęła porządkować w

Grupa I Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa II Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa III Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa IV Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa V Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa VI Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Menu Grupa I Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa II Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa III Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa IV Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa V Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa VI Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze Wierszyki Piosenki Grupa I - Piosenki „Moja Babcia i mój Dziadek”Moja babcia jest najlepsza na calutkim świecie! I takiego super dziadka nigdzie nie znajdziecie! Ref. La, la, la, la, la, la, la,czy ktoś taką babcię ma? La, la, la, la, la, la, la,kto takiego dziadka ma?Dziś zaproszę do przedszkola dziadka oraz babcię. Powiem, że ich bardzo kocham, dam im czekoladkę. Ref. La, la, la, la, la, la, la, czy ktoś taką babcię ma? La, la, la, la, la, la, la,kto takiego dziadka ma? Z Babcią zawsze najlepiejI. Z babcią zawsze najlepiej, babcia kupi coś w nigdy nie powie wcale nie krzyczy, daje mnóstwo słodyczy i najbardziej rozpieszcza mnie. Ref: Całusy dla babci, całusy dla dziadka,śle cała nasza gromadka/2x. II. Dziadek jest wyjątkowy, dziadek jest zawsze przytuli się nie poddaje, do skarbonki coś dziadkiem nigdy nie będzie Całusy dla babci, całusy dla dziadka, śle cała nasza gromadka/2x „MIKOŁAJ JEDZIE SAMOCHODEM”1. Mikołaj, Mikołaj jedzie samochodem, bo gdzieś zgubił saneczki w tę mroźną hu, ha, tralala, co to za Mikołaj?Hu, hu, ha, tralala, co to za Mikołaj?2. Mikołaj, Mikołaj lat ma już bez liku,a prezenty dziś wiezie dzieciom w hu, ha, tralala, co to za Mikołaj?Hu, hu, ha, tralala, co to za Mikołaj? JUŻ BLISKO w pokoju wyrośnie choinkaŁańcuszkami bombkami zaświeciTo znaczy że już ŚwiętaŻe już blisko kolędaŻe Mikołaj przyjedzie do dzieciHej kolęda opłatek już leży na stolePierwsza gwiazdka zabłyśnie na niebieTo znaczy że już ŚwiętaŻe już blisko kolędaŻe Mikołaj przyjedzie do dzieciHej kolęda upieką się słodkie makowceI głos dzwonka z daleka zawołaTo znaczy że już ŚwiętaŻe już blisko kolędaŻe Mikołaj przyjedzie do dzieciHej kolęda kolęda RĄCZKAPięć paluszków rączka ma – 2 razyJedna robi pa, pa, pa,Druga robi pa, pa, tupie tup, tup, tup – 2 razyjeden skok i drugi skokteraz na w górę hop, hop, hop. Kolorowy listek listek z drzewa spadł,Zaraz go podniosę i zrobię tak:Namaluje na karteczce drugi taki sam,Potem w ramki go oprawię i mamusi jesiennym liściu biały ślad-To malutki motyl na nim skrzydełkami, czy odlecieć chciał?Nie, pomachał tylko mamie- dobry humor miał! JEŻTaki las wielki las wielki że aż strachZ rudych drzew ściany ma z rudych liści dachW lesie szmer w lesie szum coś tam stuka wciążMoże to dziki smok może wielki wążSkacze coś jak piłka całe w burych szpilkachToczy się jak kulka całe w liści piórkachSkacze coś jak piłka całe w burych szpilkachIdzie poprzez jesień wrzosy w kolcach niesieBiegnę więc biegnę więc biegnę ile tchuMoże tam schowam się może lepiej tuWkoło szmer wkoło szum coś tam stuka wciążCoś jest tuż obok mnie czy to smok czy wążA to jeż jak piłka cały w burych szpilkachToczy się jak kulka cały w liści piórkachA to jeż jak piłka cały w burych szpilkachIdzie poprzez jesień wrzosy w kolcach niesie KOLCZASTY w ogrodzie jeżyk się, jeżu, nie podam ręki ci,bo mnie będziesz Chociaż na grzbieciejeżyk kolce ma,to każde z dziecilubi go jak jeżyku, odwiedź nas,do przedszkola już kotek gościem raz,może być i Chociaż na grzbiecie

To jest właśnie moja mama, Która bardzo kocha mnie. Ref. Dziś dam mamie kwiaty złote, malowane i pachnące. jak motylki kolorowe. tańczące na łące. / 2x. 2. I śniadanie mi szykuje , Kiedy trzeba rano wstać.

fot. Adobe Stock, Syda Productions Miałam już powyżej uszu pytań rodziny: kiedy w końcu znajdę sobie chłopaka. Robert pomógł mi zamknąć usta moim bliskim. A co nas łączy? To tajemnica! Tort urodzinowy był czystą poezją, a solenizantka wydawała się usatysfakcjonowana, gdy tak siedziała za stołem w szykownej granatowej sukni, ze sznurem perełek na pomarszczonej szyi i wodziła wzrokiem po rodzinie zebranej przy stole. – Aż się chce znowu człowiekowi żyć – sapnęła z zadowoleniem. – Wszyscy wydajecie się tacy szczęśliwi! Czy mi się zdawało, że patrzyła akurat na mnie? Cóż, z całą pewnością nie czułam się dokumentnie pognębiona, jak na poprzednich rodzinnych zjazdach. Nikt nie pytał z litościwym uśmieszkiem: „A ty znowu sama?”. Nie dobiegały mnie strzępy rozmów, z których wynikało niezbicie, że kariera naukowa nie jest dla kobiet. „Jaki normalny mężczyzna wziąłby za żonę taką, co wszystkie rozumy pozjadała? Podobne mądrale zazwyczaj w życiu są do niczego, ani to obiadu porządnego nie umie zrobić, ani guzika przyszyć. Zresztą, co też to za kariera – grzebanie w jakichś starych tomiszczach!”. Nie, dziś nic z tych rzeczy. Siedziałam sobie niczym gwiazda, z jednej strony mając, przynajmniej chwilowo zadowoloną, mamę, z drugiej Roberta, troskliwie dolewającego mi właśnie kawy, jakbym sama nie umiała tego zrobić. – Zatem jest pan lekarzem, młody człowieku – raczyła przemówić babcia i wszystkie głowy odwróciły się w naszą stronę. – Robię właśnie specjalizację, proszę pani – odparł grzecznie Robert. – Och, możesz mi mówić „babciu”, jak wszyscy – żachnęła się staruszka i, choć reszta świata mogła uznać to za urocze, doskonale wiedziałam, że mój towarzysz jest testowany. Bo może jednak nie ma poważnych zamiarów? Może przylepił się do Marzenki na ten jeden raz, żeby załapać się na darmowe frykasy? – Mówiłbym z wielką chęcią – Robert nie dał się wpuścić w maliny. – Tyle tylko, że nie wiem, czy pani wnuczka nie miałaby mi za złe… Nie jest to kobieta, która lubi chodzenie na skróty. A to cwaniak! Najwyraźniej postanowił nieźle się bawić I dobrze, czemu nie? – Ależ mój drogi – babcię aż zatchnęło. – Co też ty opowiadasz! Robert uśmiechnął się i rozłożył ręce: – Co zrobić, taka już jest. A potem spojrzał na mnie i roztopił się jak masło na patelni… Bardzo czytelnie: choćby mi wyrosły rogi i kopyta i tak będzie mnie kochał aż do śmierci. W sąsiednim pokoju, ktoś puścił muzykę i babcia rzuciła zalotnie: – To może ja zaproszę miłego gościa do pierwszego tańca... Miałam nadzieję, że Robert sprosta zadaniu, nie znałam go jeszcze od tej strony. A sytuacja wymagała umiejętności, starsza pani w młodych latach była królową balów. Żadna impreza nie mogła obejść się bez pląsów, a już na pewno nie jej własne urodziny. Nawet osiemdziesiąte! Gdy tylko towarzystwo ruszyło na parkiet, przysiadła się do mnie kuzynka i zaczęła mi gratulować. Super, że mam chłopaka! Mama spojrzała na nią zimnym wzrokiem – Po prostu Marzena czekała na odpowiedniego mężczyznę, nie każda się rzuca w objęcia byle kogo! Basia znikła jak zdmuchnięty płomień świecy, a ja nie mogłam się nadziwić, co też ta moja rodzicielka znów wymyśliła? Zawsze jej źle, zawsze snuje jakieś kombinacje i intrygi. Najpierw ciosała mi kołki na głowie, że jestem za głupia, żeby sobie kogoś „przygruchać”, a teraz okazuje się, że, wręcz przeciwnie, cechuje mnie rozwaga i nie byle jaka roztropność. – Mam nadzieję, że nie dasz sobie sprzątnąć doktorka sprzed nosa byle pindzie – stwierdziła znienacka. – Wieczna nie jestem, a chcę doczekać wnuków. Już od dawna nie wchodzę z nią w dyskusje, bo to nie ma sensu. Nie da się zadowolić kogoś, kto ma niepohamowany apetyt. Skinęłam więc tylko głową, co mogło oznaczać wszystko i nic, i pomyślałam, że jakoś wytrzymam te dwie godziny. Babcia odholowała mi Roberta i zgarnęłam go w locie, zanim mama zdążyła przymówić się o taniec. Już dość mi narobiła obciachu wcześniej, urządzając mu śledztwo lustracyjne. Skąd pochodzi, kim są jego rodzice... Istny detektyw w spódnicy. Ze strachu przed nią całkiem zapomniałam, że właściwie nie tańczę. – Sorry – szepnęłam, gdy mnie objął. – Ale ja muszę prowadzić, inaczej cię zadepczę na śmierć. – Mnie to absolutnie nie robi różnicy – roześmiał się. – Możesz szaleć, tylko mnie nie podrzucaj, bo mam lęk wysokości. No i proszę, całkiem nieźle nam szło i nawet spojrzenia innych nie plątały mi nóg bardziej niż zwykle. Ostrzegłam, że mama się czai na niego, w końcu odrobinę przyzwoitości trzeba mieć. – To może zatańczmy więcej niż jeden kawałek – zaproponował. – Mógłbym się rozsypać w śledztwie. Cóż, nie mogłam mieć pretensji. Po prawie trzydziestu latach sama wciąż czułam ucisk w brzuchu, gdy mama pojawiała się na horyzoncie, a co dopiero taki świeżak! Zresztą, wkrótce Roberta przechwyciła ciotka Hela, a następnie stryjenka. Potem się dowiedziałam, że z jedną dyskutował o jej problemach gastrycznych, a z drugą o reumatyzmie. A kuzynka Basia ponoć próbowała mu pokazać do zdiagnozowania swoje znamię na piersi, gdy się wymknął do ubikacji na piętrze. Wreszcie poszliśmy pożegnać się z szanowną jubilatką. – A dlaczegóż to już uciekacie? – mama wyrosła nam za plecami. – Obowiązki, Robert ma jutro od świtu dyżur. – Ale ty nie – mama spojrzała na mnie badawczo. – Mogłabyś jeszcze zostać. – Widocznie woli jechać z chłopcem – uświadomiła ją babcia. – Dziwisz jej się? Mamę zatkało, kto jak kto, ale własna matka zawsze potrafiła ją osadzić w galopie. Coś tam tylko zamruczała, że się zdzwonimy, bo mamy do pogadania. Niedoczekanie! Na odchodne dostaliśmy jeszcze półmisek z ciastem i wreszcie wyszliśmy z restauracji prosto w mroźną noc. Robert pokazał mi gestem twarze przy szybach, więc oparłam się o niego i tak szliśmy do samochodu. Szkoda, że nie można mieć faceta od czasu do czasu… Romantyczne chwile, a potem powrót do normalnego życia, bez cudzego płaszcza na wieszaku, za wielkich butów, o które człowiek się potyka w przedpokoju i natręta, domagającego się uwagi akurat wtedy, gdy ma się pilną robotę do zrobienia. Dokładnie to samo powiedziałam Robertowi, gdy wkładał mi rękę w gips na nocnym dyżurze półtora miesiąca temu. A on spojrzał na mnie z błyskiem w oku i zapytał, czy na pewno? Może się jednak da? Było pusto, gadaliśmy do rana, a po dyżurze odwiózł mnie do domu i ustaliliśmy plan. – Byłeś bezbłędny, dziękuję – powiedziałam teraz, gdy otworzył przede mną drzwiczki swojego volvo. – To co, za dwa tygodnie zabieram cię pod Kraków na wesele? – puścił do mnie oko. – Jesteśmy umówieni? – Jasne – uśmiechnęłam się. – Bardzo mnie będą prześwietlać? Stwierdził, że spoko, nikt nie dorówna mojej mamie. Poza tym, wedle jego rachub, powinni być wystarczająco wniebowzięci, gdy przywiezie dziewczynę z krwi i kości, rozwiewając niepokoje, przez które nie śpią po nocach. Czytaj także:„Gdy zmarł teść, teściowa się zmieniła. Obsesyjnie interesowała się naszym życiem, nieproszona cerowała moje majtki”„Czułam, że to dziecko musi żyć. Próbowałam odwieść Kasię od usunięcia ciąży i miałam rację. To dziecko uratowało jej życie”„Adrian miesiącami mnie dręczył i prześladował. Policja mnie zbyła. Zainteresują się dopiero, gdy zrobi mi krzywdę”

pFBY. 386 306 305 323 167 272 282 252 473

dzisiaj zaproszę mamę do stołu